Ένας νέος Τήνιος Ιερέας

Η Εκκλησία της Τήνου έζησε την Κυριακή 20 Ιουλίου 2014 στιγμές μοναδικές μέσα σε χαρά και ελπίδα. Χαρά για την ιερατική χειροτονία του π. Γεωργίου Παλαμάρη και ελπίδα να βρεθεί και κάποιος άλλος νέος από την τοπική μας Εκκλησία που θα ξεκινήσει την πορεία προς την ιεροσύνη.

Ο Καθεδρικός Ναός της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα Τήνου αποδείχτηκε μικρός για να χωρέσει το πλήθος των πιστών από τα χωριά και την Χώρα που τον κατέκλυσαν ήδη από την αρχή της όλης Ιεροτελεστίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος και είκοσι ιερείς από την Τήνο, τη Σύρο, την Αθήνα, τη Νικαράγουα και δύο διάκονοι έκαναν την επίσημη είσοδο στο Ναό, ενώ σύσσωμος ο λαός έψαλε το «Ελθέ Πνεύμα Δημιουργέ».

 

 

Μετά τον λειτουργικό χαιρετισμό, ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και είπε:

Αγαπητοί μου, αδελφοί και αδελφές,

Είμαστε συναγμένοι αυτή την ώρα στον Καθεδρικό μας Ναό για να τελέσουμε το Μυστήριο της Ευχαριστίας και να χειροτονήσουμε Πρεσβύτερο της Εκκλησίας μας τον Ιεροδιάκονό μας Γεώργιο. Θα δοξολογήσουμε και θα ευχαριστήσουμε τον Κύριο για το δώρο που κάνει στον άγιο λαό του, στην Εκκλησία Νάξου-Τήνου-Άνδρου και Μυκόνου και να του ζητήσουμε να ανταποκριθούν κι άλλοι νέοι στο κάλεσμα του Ιησού.

Ευχαριστώ το Διευθυντή του Επαρχιακού Ιεροσπουδαστηρίου της Παδούης, τον Πανοσιολογιότατο π. Sandro Panizzolo, που τον συνόδεψε με τους άλλους Ανωτέρους του Ιεροσπουδαστηρίου στα πρώτα βήματά του προς την ιεροσύνη.

Χαίρομαι ιδιαίτερα διότι είναι εδώ σήμερα ο Διευθυντής του Ελληνικού Κολεγίου της Ρώμης Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Εμμανουήλ Nin, ο Τήνιος Υποδιευθυντής του Κολλεγίου π. Ιωάννης Ξανθάκης και ο Πνευματικός Πατέρας Natale Loda, τους ευχαριστούμε που συνόδεψαν με πολλή αγάπη και φροντίδα το Γεώργιο μέχρι αυτή την ώρα αλλά και προτίθενται να τον συνοδέψουν με την προσευχή τους και την αγάπη τους σε όλη την ιερατική του διακονία.

Ευχαριστώ τους συλλειτουργούς μας εκπροσώπους της Εκκλησίας της Αθήνας και της Σύρου που μαζί με τους λειτουργούς της τοπικής μας Εκκλησίας θα δεχθούμε σε λίγο στην ιερατική τάξη τον Ιεροδιάκονο Γεώργιο.

Ευχαριστώ τους εκπροσώπους της αδελφής Ορθόδοξης Εκκλησίας, την οποία τιμάμε και μαζί της συμπορευόμαστε προς το Χριστό.

Ευχαριστώ την εδώ συναγμένη Εκκλησία και την πολιτεία με τους άρχοντές της.

Καλώ όλες και όλους να ομολογήσουμε την αμαρτία μας και να ζητήσουμε από το Θεό το έλεος και τη χάρη του για να συμμετάσχουμε επάξια στο Μυστήριο της Ιεροσύνης και της Ευχαριστίας.

Σας καλώ να πούμε: ΟΜΟΛΟΓΩ………

 

Η όλη Ιεροτελεστία ήταν καλά προετοιμασμένη και με τη βοήθεια δύο τελεταρχών ολοκληρώθηκε με θαυμαστή τάξη, απλότητα αλλά και επισημότητα όπως αρμόζει στη Θεία Λατρεία.

Ο π. Εμμανουήλ Ρεμούνδος, Αρχιερατικός Επίτροπος της Νάξου και της Πάρου, παρουσίασε στον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο τον Ιεροδιάκονο Γεώργιο Παλαμάρη και του ζήτησε να τον δεχθεί στην τάξη των Πρεσβυτέρων. Μετά την αποδοχή της αιτήσεως όλη η παρούσα Εκκλησία αναφώνησε το: Άξιος, άξιος, άξιος.

Μετά την αναγγελία του Ιερού Ευαγγελίου και τις υποσχέσεις του υποψηφίου Πρεσβυτέρου, ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στον υποψήφιο και σε όλη την παρούσα Εκκλησία και είπε:

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές,

Έχουν περάσει 21 χρόνια από τότε που με πολλές ελπίδες, αισιοδοξία και με σύνθημα το «Μείνε Μαζί μας Κύριε», το πλοιάριο της τοπικής μας Εκκλησίας ξεκινούσε ένα καινούριο ταξίδι με στόχο να έχουμε συχνές ποιμαντικές προσεγγίσεις και στα οκτώ νησιά του Αιγαίου, που αποτελούν την Εκκλησιαστική μας Επαρχία. Κοιτάζοντας σήμερα το ημερολόγιο της γέφυρας, με τις επτά περίπου χιλιάδες σελίδες του, διαπιστώνω πως ήταν ταξίδι δύσκολο. Ένα ταξίδι που έγινε άλλοτε με νηνεμία και άλλοτε με δυνατή τρικυμία. Ο Κύριος όμως ήταν και παραμένει ο αόρατος κυβερνήτης του, γι’ αυτό και συνεχίζουμε την πορεία που Εκείνος μας χάραξε κι έχουμε προσηλωμένα τα μάτια στην πυξίδα που μας δείχνει τον Αναστημένο Χριστό.

Εκείνος κατευθύνει την ιστορία μας έτσι, ώστε η ιερατική σου χειροτονία, αγαπητέ Γεώργιε, να γίνεται σε μια εποχή που και πάλι με πολλές ελπίδες, και την ίδια αισιοδοξία του 1993, ξεκινήσαμε το 2010 με την αναδιοργάνωση της τοπικής μας Εκκλησίας για καινούριες ποιμαντικές και πνευματικές περιπέτειες με ιδιαίτερη προσοχή στη Μητροπολιτική Έδρα μας τη Νάξο.

Και εσύ αγαπητέ Γεώργιε, έρχεσαι στην κατάλληλη στιγμή. Προσβλέπουμε σε σένα «με χαρά και ελπίδα». Η ιερατική σου χειροτονία αναμένουμε να προσδώσει ιδιαίτερη αισιοδοξία σε όλη την τοπική μας Εκκλησία και ιδιαίτερα εκεί όπου προορίζεσαι να ξεκινήσεις την ιερατική σου διακονία.

Αγαπητέ μου Γεώργιε, μην ξεχνάς πως ο Πρεσβύτερος δεν είναι υπάλληλος μιας δημόσιας ή ιδιωτικής υπηρεσίας ή επιχείρησης, αλλά χειροτονημένος κατά το πρότυπο του Χριστού του αιώνιου και μεγάλου Αρχιερέα, που οφείλει να είναι αφιερωμένος:

στο κήρυγμα του Ευαγγελίου,

στη διαποίμανση του νοητού ποιμνίου,

στην τέλεση της Θείας Λατρείας.

Κι εσύ σε λίγο με την ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος, την προσευχή της Εκκλησίας και την επίθεση των χεριών μας και όλων των συλλειτουργών μας, θα γίνεις συμμέτοχος στην ιεροσύνη του μόνου Μεσίτη Χριστού και θα σταλείς:

Να κηρύττεις σε όλους το λόγο του Θεού.

Να ποιμαίνεις το λαό του Θεού που Θα σου ανατεθεί. Σου ζητώ να τον ποιμαίνεις όχι μόνο ως βοσκός, αλλά και ως ποιμένας. Και αυτό το λέω, διότι ο βοσκός απλά βόσκει, ενώ ο ποιμένας αγαπά, φροντίζει, επουλώνει τις πληγές των τραυματισμένων, φέρνει πίσω το απομακρυσμένο και πάνω στους ώμους το χαμένο, που αναζητά και βρίσκει.

Να ασκείς το ιερό του αξίωμα στη Λατρεία και προπάντων στην Ευχαριστιακή σύναξη και στην τέλεση των Μυστηρίων, όπου θα ενεργείς στο πρόσωπο του Χριστού. Μην ξεχνάς πως η λατρεία πριν τελεστεί πρέπει να προετοιμαστεί. Να μη λες τη Λειτουργία, αλλά να την τελείς. Να μην τελείς πολλές Λειτουργίες, αλλά πολλή Λειτουργία.

Να τελείς τη διακονία της εξομολόγησης με υπομονή και πάντοτε να χρησιμοποιείς την ευσπλαχνία του Θεού. Τα σημεία αναφοράς της ιερατικής σου διακονίας να είναι: Ο άμβωνας, το Βαπτιστήριο, το Εξομολογητήριο και η Αγία Τράπεζα.

Πριν αρχίσεις να μιλάς στο λαό για το Θεό να μιλάς πρώτα εσύ με το Θεό.

Σου ζητώ λοιπόν να μοχθείς για το κήρυγμα και τη διδασκαλία (Α.Τιμ.5,17), να μελετάς το λόγο του Κυρίου και να διδάσκεις αυτά που πιστεύεις, εφαρμόζοντας στη ζωή σου αυτά που κηρύττεις. (Presb.ord.28)

Να αγαπάς και να θυσιάζεσαι για όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Μην προσκολλάσαι σε άτομα, αλλά σε όλο το λαό που θα σου ανατεθεί. Η πόρτα της καρδιάς σου και η πόρτα του Πρεσβυτερίου σου να είναι πάντα ανοικτές σε όλες και σε όλους, αλλά ιδιαίτερα στους απλούς, τους ταπεινούς, τους φτωχούς και ανήμπορους, όσους αναζητούν το πρόσωπο του Χριστού στο πρόσωπό σου.

Να αγαπάς εξ ίσου όλα τα πνευματικά παιδιά σου, να χαίρεσαι μαζί τους κι αν χρειαστεί να μοιράζεσαι μαζί τους τον πόνο και το δάκρυ τους.

Μην αναζητάς να σε υπηρετούν, αλλά προσπάθησε να υπηρετείς.

Μην απογοητεύεσαι όταν δε σε κατανοούν, αλλά μην παύσεις ποτέ να δείχνεις κατανόηση. Έτσι θα είσαι ευτυχής και δε θα αισθάνεσαι μόνος, διότι όπου κι αν βρεθείς, όποιον κι αν υπηρετείς, θα είναι για σένα μάνα, αδελφός και αδελφή και προπάντων το πρόσωπο του Χριστού.

Σε λίγο θα υποσχεθείς υπακοή στον Επίσκοπό σου και στους διαδόχους του, μην ξεχνάς πως είναι πιο εύκολο να υπακούς στις αποφάσεις παρά να αποφασίζεις. Ο Άγιος Ιγνάτιος της Αντιοχείας σήμερα στην Ακολουθία των Αναγνωσμάτων μας είπε κάτι πολύ επίκαιρο: «Υπάρχουν μερικοί στην Εκκλησία που ναι μεν έχουν στα χείλη τους το όνομα του επισκόπου, αλλά κάνουν τα πάντα χωρίς τον επίσκοπο. Γεώργιε, δε θέλω να είμαι στα χείλη σου, αλλά στην καρδιά σου όπως κι εσύ είσαι στην καρδιά μου!

Αγαπητοί γονείς και αδέλφια του πατέρα Γεωργίου, η χαρά που σήμερα νιώθετε και είναι φανερή στα πρόσωπά σας, είναι και δική μας χαρά. Το παιδί σας, που διάλεξε ο Κύριος να τον ακολουθήσει, τώρα θα σας εγκαταλείψει. Η εγκατάλειψη αυτή θα γίνει με τη σωστή έννοια του ευαγγελίου, διότι όπου κι αν βρίσκεται θα συνεχίσει έμπρακτα να σας τιμά και να σας αγαπά. Μην ξεχνάτε πως η αγάπη δε μπορεί να εμποδιστεί από απόσταση μερικών μιλίων.

Αγαπητοί μου νέοι και νέες της Τήνου και της Σύρου που συμμετέχετε στη χαρά της τοπικής μας Εκκλησίας, στη ζωή σας υπάρχουν πολλές φωνές που σας καλούν προσέξτε μήπως μεταξύ αυτών των φωνών ακουστεί και η γλυκιά και φιλική φωνή του Ιησού που σας πει: «έλα να με ακολουθήσεις». «Αν σήμερα ακούσετε τη φωνή του μη σκληραίνετε τις καρδιές σας».

 

Αγαπητή μου Εκκλησία, που σήμερα χαίρεσαι για το νέο δώρο του Θεού Πατέρα που προσφέρει στην Εκκλησία με την ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος, σου ζητώ να αγαπάς όλους τους Πρεσβυτέρους σου, χωρίς διακρίσεις, χωρίς προτιμήσεις όλοι σου ανήκουν, όλοι είναι δικοί σου, όλοι σε αγαπούν. Να προσεύχεσαι γι’ αυτούς, γιατί έχουν τεθεί με το σώμα και την ψυχή στην υπηρεσία σου και εργάζονται και θυσιάζονται για σένα για τη σωτηρία τη δική σου και τη δική τους.

Και εσύ, αγαπητέ πατέρα Γεώργιε, μην παύεις να ευχαριστείς τον Κύριο, ο οποίος σε λίγο θα σε καταστήσει «οικονόμο των μυστηρίων του».

Να είσαι απλός και ταπεινός.

Να αγαπάς και να συνεργάζεσαι με όλους τους συμπρεσβυτέρους σου, τους μοναχούς και τις μοναχές και το λαό του Θεού.

Να θυσιάζεσαι καθημερινά για τα πνευματικά σου παιδιά που η Εκκλησία σε λίγες ημέρες θα σου εμπιστευθεί.

Να έχεις την ευλογία του Θεού με τις ικεσίες της Παναγίας Προστάτισσας της τοπικής μας Εκκλησίας και να μην παραλείπεις να προσεύχεσαι και για μένα, για να είμαι ολιγότερο ανάξιος να υπηρετώ τον Κύριο και την Εκκλησία Του. Αμήν.

Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο συλλειτούργησαν όλοι οι Ιερείς της Τήνου, ο Τήνιος Φραγκισκανός π. Αντώνιος Ρουγγέρης, ο Τήνιος Ιερομόναχος π. Μάριος Ψάλτης τ.Ι, ο Διευθυντής του Ελληνικού Κολλεγίου της Ρώμης Παν/τατος Αρχιμανδρίτης π. Εμμανουήλ Nin, ο Υποδιευθυντής π. Ιωάννης Ξανθάκης του κλήρου της Τήνου, ο Πνευματικός Πατέρας π. Natale Loda, o Γενικός Βικάριος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής των Καθολικών Αθήνας, Παν/τατος π., Νικηφόρος Βιδάλης, οι Ιερείς της Αθήνας : π. Μάρκος Βιδάλης, π. Ιωάννης Πάτσης και π. Ιωάννης Βαρθαλίτης, ο π. Νικόλαος Ρούσσος του Κλήρου της Σύρου, ο συμμαθητής του νέου Πρεσβυτέρου μας π. Αλοϊσιος από τη Νικαράγουα και ο ιεροδιάκονός μας Ιωάννης.

Το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κ. Δωρόθεο Β’ εκπροσώπησε ο εφημέριος Στενής π. Νικόλαος Μαραγκός συνοδευόμενος από τον εφημέριο Φαλατάδου π. Άγγελο.

Παρέστησαν οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του νησιού με επί κεφαλής τον Έπαρχο Τήνου κ. Μάνθο Βίλλα και το Δήμαρχο Τήνου κ. Παναγιώτη Κροντηρά.

 

Πριν από την τελευταία ευλογία και την απόλυση, ο νέος Ιερέας επευθύνθηκε σε όλους και είπε:

Σεβασμιότατε, Σεβαστό ιερατείο, Σεβαστοί Ιερείς της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Αρχές και Εξουσίες, Άγιε Λαέ του Θεού,

Ευτυχώς ή δυστυχώς, στις μέρες μας έχει επικρατήσει η εντύπωση πως ο Θεός δεν ενεργεί, ούτε παρεμβαίνει φανερά στη ζωή του ανθρώπου, παρά μόνο με θαύματα που και αυτά σπανίζουν.

Ξεκινώντας αυτόν τον ευχαριστήριο λόγο προς όλους εκείνους τους ανθρώπους που θεωρώ ότι το αξίζουν, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι οι ευχαριστίες αυτές στρέφονται στον Ένα και Τριαδικό Θεό, διότι μέσω αυτών των ανθρώπων, αλλά και πολλών άλλων μου έδειξε και μου δείχνει την μεγάλη του αγάπη πραγματοποιώντας τα σχέδια Του.

Το πρώτο μεγάλο ευχαριστώ απευθύνω στους αγαπητούς γονείς μου, στο πατέρα μου Γιάννη και στη μητέρα μου Μαρία. Αυτούς εξέλεξε ο Θεός για να μου χαρίσει τη ζωή. Δύο άνθρωποι που εργάστηκαν και συνεχίζουν να εργάζονται σκληρά για μεγαλώσουν τα τέσσερα παιδιά που τους χάρισε ο Θεός. Άνθρωποι απλοί και ταπεινοί που με έμαθαν να μην θερίζω εκεί που δεν έχω σπείρει, ούτε να απαιτώ εκεί που δεν το δικαιούμαι. Με έμαθαν την απλότητα και παρείχαν ότι ήταν δυνατό για να έχουμε τα αδέρφια μου Γιάννης, Φρόσω, Βίκτωρας κι εγώ μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Στη συνέχεια ευχαριστώ το Σεβασμιότατο π. Νικόλαο Πρίντεζη Αρχιεπίσκοπο. Από την πρώτη στιγμή που εξέφρασα το ενδιαφέρον μου να γίνω ιερέας με δέχτηκε, με υποδέχτηκε και μου παρείχε υλικά και πνευματικά αγαθά, προκειμένου να μην στερηθώ τίποτα καθ'όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας μου. Τον ευχαριστώ διότι μου δείχνει εμπιστοσύνη, έχοντας ήδη προβεί στην ανάθεση σοβαρών αρμοδιοτήτων. Μου έχει συμπεριφερθεί με περισσή κατανόηση και ουκ ολίγες φορές με μεγάλη υπομονή. Τον ευχαριστώ διότι είναι εκείνος που σήμερα με εισάγει στην τάξη των Ιερέων.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον διευθυντή του Ελληνικού Κολλεγίου του Αγίου Αθανασίου Ρώμης Αρχιμανδρίτη π. Εμμανουήλ Νυν, διότι με έκανε δεκτό στο Ελληνικό Κολλέγιο και ανέλαβε την διαπαιδαγώγησή μου. Εκτός πολλών άλλων μου έμαθε τον τρόπο με τον οποίο να χειρίζομαι την ελευθερία μου, ζώντας σε μια συγκεκριμένη κοινότητα με νόμους και κανόνες. Επίσης ευχαριστώ τον τήνιο υποδιευθυντή π. Ιωάννη Ξανθάκη, τον οποίο θα χαρακτηρίσω «δεύτερο μπαμπά» κάθε ιεροσπουδαστή. Δείχνει ένα μοναδικό ενδιαφέρον για κάθε ιεροσπουδαστή ξεχωριστά και είναι πάντα πρόθυμος να βοηθήσει προκειμένου στην ξενιτιά της Ρώμης ο κάθε ένας από αυτούς να έχει μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πνευματικό πατέρα του Κολλεγίου π. Νατάλε Ι,οάπ, που παρά τη διαφορά των ιδιοτήτων που μας χαρακτηρίζουν στάθηκε ένας πραγματικός φίλος που με την απλότητα και τον αυθορμητισμό του κατάφερε να εμπλουτίσει τις χριστιανικές, πνευματικές και ηθικές πτυχές του εαυτού μου.

Δεν παραλείπω τους σεβαστούς Ιερείς της Τήνου. Τους ευχαριστώ για όλες εκείνες τις φορές που ποικιλοτρόπως με υποστήριξαν, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, καθ'όλη την πορεία της προετοιμασίας μου. Όμως ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στον π. Νικόλαο Ψάλτη διότι αν σήμερα έφτασα εδώ είναι και δικό του κατόρθωμα.

Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στον π. Φραγκίσκο Βιδάλη εφημέριο Αγίου Νικολάου Στενής, στην Ενορία και το χωριό μου τη Στενή. Ένα χωριό παρεξηγημένο, όχι όλως αδίκως, στο οποίο όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πολλά πολύμορφα αγαθά που έχει προσφέρει και συνεχώς προσφέρει στην τοπική εκκλησία και κοινωνία. Ευχαριστώ τους συγχωριανούς μου και τον εφημέριο τους, για τη σκέψη τους αλλά και την τιμή που μου κάνουν με την εδώ πλούσια παρουσία τους.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που συνέβαλαν και κόπιασαν για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί αισίως αυτή η λαμπρή τελετή.

Τέλος, ευχαριστώ όλους εσάς που βρίσκεστε σήμερα εδώ και μας τιμάτε με την παρουσία σας και στηρίζετε με την προσευχή σας. Ιδιαίτερα ευχαριστώ εκείνους που ταξίδεψαν από διάφορα μέρη της Ελλάδος: Αθήνα, Σύρο, Νάξο. Εύχομαι σε όλους σας ο θεός και η Παναγία να σας το ανταποδώσουν δεκαπλάσια.

Ολοκληρώνοντας επιθυμώ να υπογραμμίσω κάτι: πιστεύω ότι μετά τη χειροτονία δεν αλλάζουνε πολλά. Η χειροτονία ούτε μεταμορφώνει, ούτε μετουσιώνει αυτόν που τη δέχεται. Ο χαρακτήρας του ιερέα είτε δύσκολα αλλάζει, είτε παραμένει ίδιος με τις ελλείψεις, τα στραβά και τα ελαττώματα του. Παρόλα αυτά εμπλουτίζεται με τα δώρα του Αγίου Πνεύματος προκειμένου να φέρει εις πέρας μια αποστολή. Για το λόγο αυτό δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε άγιο, ούτε αλάθητο. Ο χαρακτήρας μου καλώς ή κακώς δύσκολα αλλάζει, αυτό όμως που αλλάζει είναι ότι από εδώ και πέρα εγώ ένας μονόφθαλμος, καλούμαι να οδηγήσω ένα κοπάδι όμοιων του, στο αληθινό φως του Χριστού. Ελπίζω να τα καταφέρω.